Ks. Stanisław Sikorski urodził się 23 kwietnia 1910 roku w Kazimierzy Wielkiej. Święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1934 roku w Sandomierzu z rąk ks. Bp Włodzimierza Jasińskiego.
Do Fary po raz pierwszy przybył 5 sierpnia 1941 roku. Swój czas dzielił między pracę duszpasterską a działalność konspiracyjną, w którą się aktywnie zaangażował. W 1944 roku używający pseudonimów "Jęk" i "Borowik", został kapelanem 72 pułku piechoty Okręgu Radomskiego AK oraz adiutantem dowódcy owej jednostki. W sierpniu 1944 roku opuścił Radom i dołączył do partyzantów w lasach przysuskich, niosąc żołnierzom posługę duszpasterską w trudnych warunkach bojowych. Za swą postawę został odznaczony przez dowódcę AK Orderem Virtuti Militari.
Po raz drugi obowiązki wikariusza w Farze objął na początku 1950 roku, ale tym razem na bardzo krótko. Po kilku miesiącach został przeniesiony do parafii w Tczowie, a następnie otrzymał nominację na pierwsze probostwo w Głowaczowie.
Po ponad 20 latach, w lutym 1971 roku przybył do Fary po raz trzeci, obejmując tym razem stanowisko wikariusza pomocnika przy proboszczu ks. Janie Węglickim. Pełnił także funkcję dziekana radomskiego. Po śmierci ks. Węglickiego, 27 września 1971 został mianowany proboszczem parafii farnej, która w początkach jego rządów była największą spośród wszystkich parafii w diecezji.
Zmarł 12 grudnia 1993 roku. Uroczystości pogrzebowe z udziałem rzeszy wiernych i duchowieństwa odbyły się w Farze 15 grudnia. Trumna z ciałem ks. Sikorskiego została złożona w grobowcu proboszczów farnych na cmentarzu przy ul. Limanowskiego.
W nawie bocznej świątyni znajduje się epitafium - granitowa płyta z popiersiem Infułata oraz inskrypcją. Odsłonięcie i poświęcenie odbyło się 12 grudnia 1998 roku, w piątą rocznicę śmierci duchownego.
