Ambona

Neogotycka, rzeźbiona, dębowa. Wykonana w tej samej firmie co ołtarz wielki i ołatrze boczne ("Krzywicki-Morawski"). Wsparta na filarze, z wejściem po schodkach, zbudowana z korpusu na rzucie ośmiokąta i zaplecka, podpierającego ośmiokątny baldachim.

Korpus dekorują wnęki zwieńczone łukiem trójlistnym, w których znajdują się rzeźby Ewangelistów i św. Piotra. Ściany flankują kolumny o bogato rzeźbionych głowicach. U podstawy fryz roślinny, pod nim lambrekiny. Ścianę obudowującą schody zdobią ażurowe płyciny, zwieńczone na przemian łukiem trójlistnym ostrym, bądź ostrym z maswerkami. Korpus ambony oraz ścianę schodów wieńczy gzyms i parapet z lambrekinami.

Zaplecek dekorują trzy ażurowe płyciny (w środku większa), zwieńczone łukami ostrymi z maswerkami oraz pinakle. Zapiecek łączy się z baldachimem, u szczyty którego wieżyczka o bokach w kształcie trójlistnych arkad, wewnątrz której rzeźba Chrystusa Dobrego Pasterza. Brzeg baldachimu okalają łuki ostre z maswerkami, pomiędzy którymi pinakle, bogato dekorowane żabkami i kwiatonami (analogiczne dekoracje na wieżyczce). Podniebie baldachimu zielone, ozdobione glorią i gołębicą.

Kolumna podtrzymując korpus zbudowana z czterech pilastrów w formie półwałków, zwieńczonych kapitelami o bogatej dekoracji roślinnej. Pomiędzy pilastrami gotyckie przypory, wsparte na prostopadłościennej podstawie.

Rzeźba Chrystusa, płaszcze świętych, pinakle z dekoracjami, łuki z maswerkami, ornamenty pozłacane. Tło ażurów zielone.