Ołtarz wielki

Neogotycki ołtarz został ufundowany przez ks. proboszcza Piotra Górskiego i wykonany w firmie "Krzywicki-Morawski" w 1909 roku.

Architektoniczny, trójosiowy, jednokondygnacyjny. Na wysokiej nastawie spoczywa retabulum, zamknięte ostrołucznie, flankowane kwaterami bocznymi, wydzielonym filarkami, podtrzymującymi baldachimy, dekorowane maswerkami oraz fialami z żabkami i kwiatonami.

W kwaterze środkowej zamkniętej ostrołukowo, ujętej złoconą ramą znajduje się obraz przedstawiający scenę Chrztu Pana Jezusa, autorstwa J. Schoenberg, znajomej ks. Górskiego z czasów jego pracy w Wąchocku. Obraz stanowi zasłonę dla umieszczonej w niszy figury Najświętszego Serca Pana Jezusa.  Szata tej figury tak jak wszystkie części złocone ołtarza, w 1958 roku została pozłocona złotem dukatowym.

Po bokach, pod baldachimem zdobionym maswerkami i fialami, figury św. Piotra (z lewej) i św. Pawła (z prawej). W zwieńczeniu ołtarza, pod baldachimem figura Matki Bożej. Niżej po bokach rzeźby aniołów o rozpostartych skrzydłach dekorujące górne partie bocznych kwater.

Antepedium zdobione fryzem ze ślepych arkadek, poprzedzielanych pilastrami o bogato rzeźbionych głowicach.

W mensie ołtarzowej umieszczony portatyl z 1943 roku. Na mensie pancerne, złocone tabernakulum z tronem z 1958 roku.