Koło Żywego Różańca parafii pw. św. Jana Chrzciciela
Koło Żywego Różańca w naszej parafii liczy sześćdziesiąt róż różańcowych (3 Kółka po dwadzieścia róż). Na czele każdego Kółka stoi Zelatorka. Mają one obowiązek pilnowania zmiany Tajemnic Różańcowych, która w naszej parafii odbywa się w każdą I Niedzielę miesiąca na Mszy św. o godz. 7:30.
Funkcję Zelatorek pełnią siostry: Maria Kwiatkowska, -, Maria Grzegorczyk.
Opiekunem duchowym jest ks. Proboszcz Mirosław Nowak.
Koło Żywego Różańca w parafii farnej na długą i piękną historię, którą siostry różańcowe starają się podtrzymywać. Przez codziennie rozważanie Tajemnic Różańca Świętego polecają Bogu swoje modlitwy, radości, cierpienia aby słowem i czynem budować Królestwo Boże.
Więcej na temat Bractwa różańcowego parafii farnej, jego historii oraz zdjęcia pamiątkowej księgi można znaleźć w tym miejscu.
______
Żywy Różaniec jest wielkim zapleczem modlitewnym, żyjącym najbardziej rozpowszechnioną w Kościele modlitwą maryjną, jaką jest różaniec, który "należy do najlepszej i najbardziej wypróbowanej tradycji kontemplacji chrześcijańskiej" - pisał Ojciec Święty Jan Paweł II w liście o różańcu.
W drugiej połowie XIX w. modlitwa różańcowa przeżywa niezwykły renesans. Młoda Francuzka z Lyonu wpada na genialny w swej prostocie pomysł, który mobilizuje miliony ludzi do codziennego odmawiania różańca. Sługa Boża Paulina Maria Jaricot (1799-1862), bo o niej mowa, pisała: "Nienasycone pragnienie poznania Boga i ogromna potrzeba, by kochać, kazało mi pragnąć także działania na Jego chwałę. Chciałam dołożyć moją cegiełkę do chwały Kościoła". I tak się stało. Mając 23 lata, stworzyła strukturę, która dała początek późniejszemu Papieskiemu Dziełu Rozkrzewiania Wiary (jednemu z 4 Papieskich Dzieł Misyjnych, obecnych dziś w 150 krajach). Jego struktura umożliwiła jej w 1826 r. powołanie stowarzyszenia Żywego Różańca, które jeszcze za jej życia rozwinęło się w wielu krajach na całym świecie.
Centralę Żywego Różańca Paulina założyła w Lyonie na wzgórzu Lorette. O rozmachu stowarzyszenia świadczy fakt, że tylko w 1832 r. wysłano stamtąd 140 tys. książek i broszur, 80 tys. obrazków, 40 tys. medalików, 18 tys. szkaplerzy i krzyżyków; średnio wychodziło więc ok. 1 tys. przesyłek dziennie. Rosła wielka rodzina różańcowa. Od 8 XII 1826 r. - najbardziej prawdopodobna data powstania Żywego Różańca - do 1834 r. liczy już ponad 1 mln członków, a w 1862 r. - ok. 2 mln 250 tys. osób w samej tylko Francji.
27 I 1832 r. papież Grzegorz XVI listem apostolskim Benedicentes zatwierdził stowarzyszenie Żywego Różańca i nadał mu liczne odpusty. Patronką Żywego Różańca ustanowił młodziutką rzymską męczenniczkę - św. Filomenę, za przyczyną której Paulina w cudowny sposób odzyskała zdrowie. Pius IX w liście apostolskim Quod iure haereditario z 17 VIII 1877 r. ustanowił zasady organizacyjne stowarzyszenia Żywego Różańca. Kolejni papieże w swych dokumentach i nauczaniu wyjaśniali i podkreślali znaczenie modlitwy różańcowej, zachęcając do jej rozpowszechniania.
W 2002 r. Ojciec Święty Jan Paweł II w liście apostolskim Rosarium Virginis Mariae ("O różańcu Dziewicy Maryi") ogłosił Rok Różańca (od X 2002 do X 2003 r.) i wprowadził nową jego część - tajemnice światła - dotyczące publicznej działalności Pana Jezusa. Ojciec Święty pragnął, "aby różaniec w pełniejszy sposób można było nazwać streszczeniem Ewangelii". Odtąd cały różaniec liczy 20 tajemnic, a żywe róże składają się z 20 osób.
Do Polski Żywy Różaniec dotarł jeszcze w XIX w. Obecnie istnieje niemal w każdej parafii. W 1977 r. Prymas Stefan Wyszyński zatwierdził Ceremoniał Żywego Różańca, opracowany przez o. Szymona Niezgodę OP w 60. rocznicę objawień fatmskich.
