Dzwonnica

Wieża przylega do kościoła od strony zachodniej. Została wzniesiona najprawdopodobniej w II poł. XV w. Wielokrotnie była przebudowywana i restaurowana. W latach 1881-1882 wieżę podwyższono o piątą kondygnację i opatrzono neobarokowym hełmem z latarnią i krzyżem oraz elementami neogotyckimi. Cała wieża (łącznie z krzyżem) ma ponad 57 metów wysokości. U dołu czworokątna, u góry ośmiokątna.

W pierwszej kondygnacji znajduje się wejście do wieży. Na nadprożu wysokiego, ostrołukowego portalu umieszczona jest data ukończenia restauracji wieży, 1914. W wyższych kondygnacjach znajdują się okna w stylu gotyckim, blendy oraz fryz ze skośnie ułożonych cegieł.

Na ceglanych ścianach wieży (od wewnątrz) wyryte są daty: 1544, 1580, 1612 i prawdopodobnie imiona strażników: Nicolaus, Bartolomeus, Joannes, Matias, gdyż wieża od początku spełniała także funkcję strażnicy miejskiej. Są to jedne z najstarszych radomskich napisów.

Wieża widoczna jest z dużej odległości ze wszystkich stron miasta i odgrywa wielką rolę w perspektywicznym spojrzeniu na Radom.

Obecnie w wieży znajdują się trzy dzwony: MARYJA (900 kg), PAWEŁ (350 kg) i KAZIMIERZ (450 kg).