Prezbiterium

Dwuprzęsłowe prezbiterium zamknięte trójbocznie, to najstarsza, gotycka część kościoła. Nakryte sklepieniem sieciowym o profilowanych żebrach z cegły, wsparte na konsolkach kamiennych. Sklepienie zdobi malatura przedstawiająca głowy 22 Mężów Starego i Nowego Testamentu,  grających aniołów oraz medaliony z symbolami eucharystycznymi.

Surowe, ceglane ściany także pokrywa malaturą autorstwa prof. Wacława Taranczewskiego. W dolnej części, w ośmiu obrazach ukazana została historia patrona parafii, św. Jana Chrzciciela, w górnej sceny z Ewangelii: Prymat św. Piotra, Wniebowstąpienie Pańskie, Ostatnia Wieczerza i Zesłanie Ducha Świętego. Na ścianie południowej Pieta.

W ścianie północnej ulokowany jest portal z piaskowca pochodzący z początku XVI w. Osadzone w nim podwójne drzwi prowadzą do zakrystii.  W ścianie południowej dębowe drzwi prowadzące do kaplicy Kochanowskich.

Trzy z czterech okien ma witraże. Mniejsze, przedstawiają św. Jana Apostoła (ściana północna) i św. Józefa (ściana południowa), natomiast największy "Madonnę na krześle" (Madonna della seggiola, autorstwa Rafaela). Ten ostatni ufundowali pracownicy garbarni Karscha.

Neogotycki ołtarz wielki został ufundowany przez ks. proboszcza Piotra Górskiego i wykonany w firmie "Krzywicki-Morawski" w 1909 roku.

Stojący w prezbiterium fotel celebransa i dwa taborety, to pamiątka jaką otrzymał ks. Górski od duchowieństwa radomskiego na jubileusz 50-lecia kapłaństwa. Na fotelu umieszczona inskrypcja: Illustrissimo Praelato Petro Górski/ Decem lustris religiose peractis/ 1886 - Condecanales - 1916.

Wnętrze prezbiterium uzupełnia XV-wieczna chrzcielnica ustawiona obok wejścia do zakrystii.

Prezbiterium wyodrębnione jest ostrołukowym otworem tęczowym i zamknięte dębową, ażurową balustradą.