Na kazaniu pasyjnym ks. Adamczyk przypomniał historię powstawania Gorzkich Żali oraz ich specyfikę. Zaprezentował również osobę Piłata, który przyczynił się do wydania Jezusa na śmierć krzyżową. Mówił iż każdy z nas przez niektóre swoje decyzje życiowe może stawać się podobny do niego.
Dlatego warto w tym okresie przygotowania do świąt Paschalnych spojrzeć na nasze postępowanie, czy zawsze jesteśmy czyści w swoich działaniach i intencjach.
***
Nabożeństwo Gorzkich Żali znane i wykonywane jest tylko i wyłącznie w Polsce. Ma charakter adoracji Najświętszego Sakramentu, kazania pasyjnego oraz śpiewania pieśni, traktujących o męce Pana Jezusa, przedstawionej w formie tradycyjnych elementów: stałej pobudki, która wprowadza lud w rozważanie męki pańskiej, hymn, lament duszy nad cierpiącym Chrystusem i rozmowę duszy z Matką Bożą. Całość podzielona jest na trzy wersje cykliczne, które oddają kolejno obraz Męki Pańskiej w poszczególnych etapach jej przebiegu. Zadaniem Gorzkich Żali jest nie tylko wprowadzenie w wydarzenia sprzed 2000 lat, ale także skłonienie uczestników do refleksji nad przemijaniem, sensem cierpienia w życiu, sprawach ostatecznych oraz utożsamianie się z cierpiącym za swój lud Chrystusem.
Ważna jest w rozważaniach obecność Matki Boskiej, jako pośredniczki cierpiącej wraz ze swym Synem, utożsamiającej się także z ludzkimi duszami, które pragną pojednania z Bogiem, ale są bezradne wobec swoich grzechów i potrzebują nawrócenia. Nabożeństwo to stanowi duchową łączność z Jezusem, co jest wyrazem miłości i wdzięczności za tak wielki dar, jakim była Jego śmierć i Zmartwychwstanie.
Tekst gorzkich żali stworzył ksiądz Wawrzyniec Benik. Drukiem po raz pierwszy ukazał się w XVIII wieku - dokładnie w 1707 roku - pod tytułem "Snopek Mirry z Ogrodu Gethsemańskiego albo żałosne Gorżkiey Męki Syna Bożego [...] rospamiętywanie".
Trzy lata wcześniej, w 1704 roku, gorzkie żale odśpiewano po raz pierwszy w warszawskim kościele Świętego Krzyża. Na pierwsze nabożeństwo przyszły "wszystkie stany i najwyższe władze". Ta forma nabożeństwa wielkopostnego szybko zdobyła popularność wśród wiernych, ale początkowo gorzkie żale śpiewano w kościele Świętego Krzyża w Warszawie przez cały rok, a w okresie wielkanocnym zmieniano niektóre pieśni na cześć Chrystusa Zmartwychwstałego. Z czasem zrezygnowano z całorocznego odprawiania tego nabożeństwa, na rzecz odprawiania gorzkich żalów tylko w okresie Wielkiego Postu. W całym kraju rozpowszechniali je misjonarze lazaryści.
