Przeżywamy III Niedzielę Adwentu nazywaną "Gaudete", czyli niedzielę radości. To jeden z dwóch dni w roku, kiedy kapłan sprawuje liturgię w szatach koloru różowego.
Nazwa tej niedzieli pochodzi od słów mszalnej antyfony na wejście: "Gaudete in Domino semper", czyli "Radujcie się zawsze w Panu". Teksty liturgii przepełnione są radością z zapowiadanego przyjścia Chrystusa i z daru odkupienia, jakie przynosi.
W liturgii adwentowej obowiązuje fioletowy kolor szat liturgicznych. Jako barwa fiolet powstał ze zmieszania błękitu i czerwieni, które odpowiednio wyrażają to, co duchowe i to, co cielesne; fiolet oznacza walkę między duchem a ciałem. Zarazem połączenie błękitu i czerwieni symbolizuje dokonane przez Wcielenie Chrystusa zjednoczenie tego, co boskie i tego, co ludzkie. Wyjątkiem jest właśnie III niedziela Adwentu. Obowiązuje wtedy różowy kolor szat liturgicznych, który wyraża przewagę światła, a tym samym bliskość Bożego Narodzenia. Oprócz tego dnia, różowych szat liturgicznych używa się jeszcze tylko w niedzielę "Laetare", czyli IV niedzielę Wielkiego Postu.
Dzisiaj, w środku Adwentu, otrzymujemy zaproszenie do radości i do nadziei: «Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się!» (Flp 4, 4). Radość jest kluczową cechą wiary. Wielkim szczęściem jest czuć się kochanym i zbawionym przez Boga; świadomość, że jesteśmy braćmi Jezusa Chrystusa, który oddał za nas Swoje życie, jest głównym powodem chrześcijańskiej radości. Chrześcijanin poddający się smutkowi będzie miał marne życie duchowe, nie zdoła dostrzec tego wszystkiego, co Bóg dla niego zrobił, a co za tym idzie, będzie niezdolny, aby to głosić. Chrześcijańska radość wypływa z aktu dziękczynienia, zwłaszcza za miłość, którą okazuje nam Pan; każdej niedzieli dokonujemy tego wspólnie, celebrując Eucharystię.
Ewangelia przedstawiła nam dziś postać Jana Chrzciciela, prekursora, który mówi: «Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów» (Łk 3, 16).
