«Abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono» (Łk 1,4), pisze Łukasz to swojego przyjaciela Teofila. Jeśli taki jest cel tego pisma, powinniśmy uświadomić sobie jaką wartość ma rozważanie Ewangelii Pana - tego żywego słowa, które jest wciąż nowe każdego dnia.
Pan Jezus przedstawia nam się dzisiaj jako Nauczyciel, który «nauczał w ich synagogach» (Łk 4,15). Rozpoczyna jak każdy głosiciel: czyta tekst Pisma, lecz ono właśnie w tym momencie się wypełnia... Spełniają się słowa proroka Izajasza, i nawet więcej: wszelkie słowo zapisane w Piśmie, wszystko to, co głosili prorocy, uobecnia się i wypełnia w Jezusie. Nie jest obojętne wierzyć lub nie wierzyć w Jezusa Chrystusa, ponieważ to sam "Duch Pana" Go namaścił i posłał.
Przesłanie, które Bóg chce dać ludzkości w Słowie, jest dobrą nowiną dla słabych, zapowiedzią wolności dla uwięzionych i prześladowanych, jest obietnicą zbawienia. Jest to przesłanie, które całą ludzkość napełnia nadzieją. A my synowie Boga w Chrystusie, w sakramencie chrztu zostaliśmy również namaszczeni i mamy udział w Jego misji: mamy nieść nadzieję całej ludzkości.
Rozważanie Ewangelii utwierdza nas w wierze, bo widzimy, że Jezus głosił inaczej, głosił z mocą. A to dlatego, że przede wszystkim głosił czynami, przykładem, świadectwem, aż do oddania życia. Tak samo mamy i my czynić, nie możemy poprzestać na słowach: musimy naszym życiem okazać miłość do Boga i do braci. Mogą nam w tym pomóc Uczynki Miłosierdzia - jest ich siedem odnośnie do ducha i siedem co do ciała - które proponuje nam Kościół. Jak matka, która wskazuje drogę.
