Dzisiejsza Ewangelia ukazuje nam dwie postaci: Maryję i Elżbietę, które prezentują postawę, jaką powinien przyjąć nasz duch, rozważając wydarzenia. Musi to być postawa wiary, lecz wiary dynamicznej.
Elżbieta w swej szczerej pokorze napełniona Duchem Świętym; wydała okrzyk i powiedziała: «A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?» (Łk 1, 41-43). Nikt jej tego nie powiedział; to tylko wiara i Duch Święty sprawiły, że zobaczyła w swojej kuzynce matkę Pana i Boga.
Znając teraz postawę absolutnej wiary Maryi, kiedy Anioł zwiastował jej, że Bóg wybrał ją na ziemską matkę, Elżbieta nie cofnęła się przed wyrażeniem radości, którą daje wiara. A wręcz podkreśliła to słowami: «Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła!» (Łk 1, 45).
A więc to z wiarą mamy przeżywać Boże Narodzenie, z wiarą dynamiczną naśladując Maryję i Elżbietę. A zatem, jak Elżbieta, jeśli potrzeba, nie powinniśmy się powstrzymywać przed wyrażeniem wdzięczności i radości z wiary. I jak Maryja, mamy ją wyrażać czynami: «Wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy; weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę» (Łk 1, 39-40) i pomagała jej pozostając z nią około trzech miesięcy.
Święty Ambroży radzi nam na te Święta: «miejmy wszyscy duszę Maryi, aby wielbić Pana». Na pewno nie zabraknie okazji do dzielenia się radością i pomagania potrzebującym.
