Przeżywamy IV Niedzielę Wielkiego Postu, nazywaną niedzielą "Laetare", czyli niedzielę radości. Ornat kapłana celebrującego Mszę św. ma kolor różowy. W Ewangelii usłyszymy przypowieść o synu marnotrawnym.
Dziś słuchamy ponownie poruszającego fragmentu Ewangelii św. Łukasza, w której Jezus ukazuje swoją niesłychaną zdolność przebaczania grzechów i odzyskiwania ludzi dla Boga.
Oto Ojciec z przypowieści, który wzrusza się na widok utraconego przez grzech syna, jest obrazem Ojca Niebieskiego objawionego w Chrystusie: «A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go» (Łk 15, 20). Pan Jezus daje nam wyraźnie do zrozumienia, że każdy człowiek, nawet największy grzesznik, jest dla Boga bardzo ważną rzeczywistością i nie chce go za nic utracić; On jest zawsze gotowy z niewypowiedzianą radością dać nam przebaczenie (aż do poświęcenia swojego Syna).
Ta niedziela ma charakter radosny i dlatego nazywa się ją "Radujcie się". Słowo to jest obecne w antyfonie na wejście do dzisiejszej Mszy Świętej: «Raduj się, Jerozolimo, zbierzcie się wszyscy, którzy ją kochacie. Cieszcie się, wy, którzy byliście smutni, weselcie się i nasycajcie u źródła waszej pociechy». Bóg ulitował się nad zagubionym człowiekiem i przez śmierć i zmartwychwstanie objawił w Jezusie Chrystusie swoje miłosierdzie.
Jan Paweł II w swojej encyklice Dives in misericordia powiedział, że miłość Boga zraniona w historii przez grzech człowieka zmieniła się w miłosierdzie i współczucie. Miarą tego miłosierdzia jest Pasja Jezusa. Dzięki niej zrozumiemy, że największą radością, jaką możemy sprawić Bogu, jest poddanie się przebaczeniu naszych grzechów, którego On może nam udzielić. Przed Wielkanocą podchodzimy do sakramentu pokuty, który jest źródłem Bożego miłosierdzia: sprawimy w ten sposób wielką radość Bogu, zostaniemy napełnieni pokojem i będziemy też miłosierni dla innych. Nigdy nie jest za późno, aby wstać i wrócić do kochającego Ojca!
