List pasterski na I Niedzielę Wielkiego Postu 2016 roku
"W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem" (2 Kor 5,20)
Boże słowo, które rozważamy w Liturgii I Niedzieli Wielkiego Postu ukazuje nam Chrystusa, który jest przewodnikiem człowieka na drogach życia.
Niezwykle ważny jest dobry przewodnik, szczególnie w trudnych sytuacjach. Takim dobrym przewodnikiem był Sługa Boży Biskup Piotr Gołębiowski. W czasie wojny, pełniąc misję proboszcza parafii Baćkowice, pomagał swoim parafianom w trudnych chwilach. Gdy przeszła linia frontu wierni razem ze swoim duszpasterzem wracali do opuszczonych domów. Trzeba było przejść przez zaminowane pole. Ofiarny duszpasterz poszedł pierwszy z różańcem w ręku do swej parafii i zachęcał: "Chodźcie za mną", "Idźcie po moich śladach". Sam zawsze szedł za Chrystusem.
1. Wpatrujemy się dzisiaj w Chrystusa, który pokonuje szatana i daje nam konkretne wskazania, jakby chciał powiedzieć: "Chodźcie za mną", "Idźcie po moich śladach". Chrystus mówi do każdego z nas:
- "Nie samym chlebem żyje człowiek";
- "Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz";
- "Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego".
"Nie samym chlebem żyje człowiek". Te słowa Zbawiciela są zachętą do pogłębiania naszego życia duchowego. U jego podstaw jest wiara, będąca odpowiedzią na Boże słowo. "Wiara jest osobowym przylgnięciem całego człowieka do Boga, który się objawia..." (KKK 176,177). Dlatego "uczyniwszy na wieki wybór, w każdej chwili wybierać muszę" (Jerzy Liebert).
Święty Paweł, w Drugim Czytaniu dzisiejszej Liturgii, przypomina: "...sercem przyjęta wiara prowadzi do sprawiedliwości, a wyznawanie jej ustami - do zbawienia". Perspektywa zbawienia wiecznego jest dla chrześcijanina motywem pogłębiania i ożywiania wiary.
Głębokie przeżywanie tajemnic naszego zbawienia ułatwia nam modlitwa Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali, a szczególnie liturgia Triduum Paschalnego. Liturgia Wielkiego Czwartku wprowadzi nas w wydarzenia związane z Ostatnią Wieczerzą. W Wielki Piątek rozważamy Mękę i śmierć Chrystusa. "Na Niego Bóg wylał swe bezgraniczne miłosierdzie, czyniąc z Niego "wcielone Miłosierdzie" (por. Misericordiae Vultus, 8). Wigilia Paschalna ukazuje nam znaki Bożego miłosierdzia, a przede wszystkim samego Chrystusa Zmartwychwstałego, który pokonuje zło, śmierć oraz szatana i daje człowiekowi nowe życie. Postarajmy się o bardzo liczny udział w tych nabożeństwach. Na liturgię Wigilii Paschalnej przynieśmy świece. Będziemy wspólnie dziękować za nasz osobisty Chrzest oraz Chrzest Polski, który stał się fundamentem naszej państwowości. Dokonamy w tym dniu także odnowienia przyrzeczeń Chrztu Świętego. "Niech Wielki Post w Roku Jubileuszowym będzie przeżywany jeszcze bardziej intensywnie, jako ważny moment, by celebrować miłosierdzie Boga i go doświadczać" (Misericordiae Vultus, 17) - zachęca nas Ojciec Święty Franciszek.
2. Rozważanie wydarzeń, które mówią o miłości Pana Boga do człowieka kształtuje w nas wiarę, która może mieć kształt miłości. "Wierzyć - kochać. To jedno. Gdy się to zrozumie - dziwne wydają się wszelkie "wątpliwości" wiary. Kto kocha, nie ma wątpliwości" (Anna Kamieńska, Notatnik 1965-1972, Poznań 1982, s.139). Ojciec Święty Benedykt XVI uczył nas: "Wiara, która jest świadoma miłości Boga objawionej w przebitym sercu Jezusa na krzyżu, ze swej strony prowokuje miłość" (Deus caritas est, p.39).
Chrystus, pokonujący szatana, mówi do nas w dzisiejszej Ewangelii: "Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz". Jest to zachęta skierowana do nas, aby Pan Bóg był w centrum naszego życia, na pierwszym miejscu. Do tego zachęca Boże słowo. Pierwsze Czytanie dzisiejszej Liturgii ukazuje wiarę Ludu Bożego Starego Testamentu. Lud ten wyznaje swoją wiarę przez postawę ofiary: "Teraz oto przyniosłem pierwociny płodów ziemi, którą dałeś mi, Panie". Ważnym znakiem miłości jest poświęcenie i ofiara. "Miarą miłości jest miłość bez miary" - mawiał Św. Franciszek Salezy. Taką miłość bez miary objawił Chrystus w Tajemnicy Męki i Krzyża. Ta miłość Chrystusa jest zachętą i zobowiązaniem do naszej wdzięczności. Najważniejszym znakiem naszej wdzięczności i miłości jest udział we Mszy Świętej, która jest uobecnianiem Ofiary Chrystusa. Msza Święta ma także piękne określenie: "Eucharystia". Oznacza to wielkie dziękczynienie. Udział pobożny, świadomy, czynny i pełny jest bardzo ważnym wyznaniem wiary. Piękne przykłady dostrzegamy w postawie pierwszych chrześcijan: W 304 roku odbywał się proces młodych chrześcijan z Abitene. Byli oskarżeni o to, że złamali obowiązujące prawo i uczestniczyli we Mszy Świętej. Na pytanie sędziego o to, dlaczego złamali obowiązujące prawo, jeden z młodych chrześcijan odpowiedział: "Czy ty wiesz, czy ty rozumiesz, że chrześcijanin nie może żyć bez Mszy Świętej...?"
3. Dobry udział we Mszy Świętej owocuje duchem ofiary wobec drugiego człowieka. "Miłosierdzie Boże zmienia serce człowieka i pozwala mu doświadczyć wiernej miłości, sprawiając, że i on staje się zdolny do miłosierdzia. Wciąż odnawiającym się cudem jest fakt, że miłosierdzie Boże może opromienić życie każdego z nas, pobudzając nas do miłości bliźniego i tego, co tradycja Kościoła nazywa uczynkami miłosierdzia względem ciała i duszy… Dlatego życzyłem sobie, "aby chrześcijanie zastanowili się podczas Jubileuszu nad uczynkami miłosierdzia względem ciała i duszy" - napisał Ojciec Święty Franciszek w Orędziu na Wielki Post 2016 roku. "Poprzez uczynki względem ciała - dotykamy ciała Chrystusa w braciach i siostrach, którzy potrzebują, by ich nakarmić, odziać, przyjąć do domu i nawiedzić, a poprzez uczynki duchowe - dawanie rad, pouczanie, darowanie uraz, upominanie i modlitwę, obcujemy bardziej bezpośrednio z naszą własną grzesznością".
W Roku Miłosierdzia wprowadźmy do naszych modlitw i praktyki miłości bliźniego jeszcze pełniej uczynki miłosierdzia względem duszy: grzeszących upominać, nieumiejętnych pouczać, wątpiącym dobrze radzić, strapionych pocieszać, krzywdy cierpliwie znosić, urazy chętnie darować, modlić się za żywych i umarłych.
Niech nie zabraknie czynnej pomocy potrzebującym przez praktykę uczynków miłosierdzia względem ciała: głodnych nakarmić, spragnionych napoić, nagich przyodziać, podróżnych w domu przyjąć, więźniów pocieszać, chorych nawiedzać, umarłych pogrzebać.
Naśladując Św. Siostrę Faustynę modlimy się tak jak Ona: "Dopomóż mi ...o Panie, aby oczy moje były miłosierne..., aby słuch mój był miłosierny..., aby język mój był miłosierny, ...aby ręce moje były miłosierne..., aby serce moje było miłosierne... Niech odpocznie miłosierdzie Twoje we mnie, o Panie mój".
Udział w Eucharystii nie tylko wyraża naszą miłość do Chrystusa, ale także kształtuje ją i pogłębia. Niech Wielki Post stanie się na nowo okazją do postanowienia, aby każdą Mszę Świętą przeżywać jeszcze bardziej w sposób pobożny, świadomy, czynny i pełny. Drodzy Rodzice! Pomóżmy dzieciom ukochać Mszę Świętą. Przygotowanie do Pierwszej Komunii Świętej jest przygotowaniem do "pierwszego pełnego uczestnictwa w Eucharystii". Niech zaangażowanie rodziców nie zakończy się w dniu I Komunii Świętej dziecka.
Wspólny udział we Mszy Świętej oraz pomoc w tym, aby dzieci coraz lepiej uczestniczyły w Najświętszej Ofierze jest ważnym egzaminem z wiary, który składają rodzice.
4. Usłyszeliśmy w dzisiejszej Ewangelii słowa Chrystusa: "Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego". W czasie Wielkiego Postu rozważamy wielkość Bożego miłosierdzia. Pan Bóg otwiera pomocną dłoń skierowaną do człowieka. "Pan Bóg stworzył nas bez nas - nie zbawi nas bez naszej zgody" - tak Św. Augustyn zachęca nas do świadomej współpracy z Miłosiernym Ojcem.
"Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego". Taką formą "wystawiania na próbę Pana Boga" jest odrzucanie obiektywnego porządku moralnego i Bożych przykazań.
Wielką niewdzięcznością wobec kochającego Chrystusa jest zaniedbywanie niedzielnej Mszy Świętej. Bolesnym zjawiskiem jest odrzucanie sakramentalności małżeństwa i aprobata tak zwanych "wolnych związków" nawet przez osoby, które uważają się za katolików. Z prawdą o świętości i sprawiedliwości Pana Boga stoją w sprzeczności liberalne poglądy odrzucające naukę Kościoła na temat rodziny i małżeństwa, godności osoby ludzkiej i jej prawa do życia od chwili naturalnego poczęcia aż do naturalnej śmierci.
Okres Wielkiego Postu to czas nawrócenia, przemiany umysłów i serc. To także szczególny czas powrotu do Chrystusa. Cennym darem dla Chrystusa będzie uporządkowanie życia przez osoby żyjące w związkach niesakramentalnych.
5. Niech każdy z nas w swoim sumieniu powie Panu Bogu o tym, co jest moim błędem wobec kochającego Ojca i z Bożą pomocą niech podejmie trud przemiany życia, tak aby naprawdę zasługiwało ono na nazwę życia chrześcijańskiego. Dobrze wykorzystajmy czas rekolekcji parafialnych z dobrze przygotowanym i przeżytym Sakramentem Pokuty. Tak, jak Święty Paweł mówimy: "W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem" (2 Kor 5,20).
Matkę Najświętszą, Matkę Miłosierdzia, wiernie stojącą pod Krzyżem Pana - prosimy o pomoc w naszych powrotach do Chrystusa.
Na trud przemiany naszego życia z serca błogosławię.
+ Henryk Tomasik
Biskup Radomski
Radom, Środa Popielcowa 2016 roku
Foto: Diecezja Radomska
