Przeżywamy XV niedzielę w ciągu roku. W Ewangelii usłyszymy jak Jezus posyła Dwunastu Apostołów po dwóch, aby głosili. «Oni więc wyszli i wzywali do nawrócenia» (Mk 6, 12).
Do tej pory Apostołowie towarzyszyli Mistrzowi na drogach Galilei, lecz teraz oto przyszedł czas, aby rozpocząć szerzenie Ewangelii, Dobrej Nowiny o tym, że Bóg Ojciec kocha nas nieskończoną miłością i przywraca nas do życia, byśmy byli szczęśliwi aż do wieczności. Nowina ta jest skierowana do wszystkich. Nikt nie pozostaje na marginesie wyzwalającej nauki Jezusa. Nikt nie jest wyłączony z Miłości Boga. Trzeba dotrzeć aż na krańce świata. Trzeba głosić ludziom radość pełnego i uniwersalnego zbawienia dzięki Jezusowi Chrystusowi Synowi Bożemu, który dla nas stał się człowiekiem, który umarł i zmartwychwstał i jest obecny w Kościele.
Wyposażeni we «władzę nad duchami nieczystymi» (Mk 6,7) i ze znikomym bagażem - «Przykazał im, żeby nic ze sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie; ale: Obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien» (Mk 6,8) - tak rozpoczynają misję Kościoła. Skuteczność ich ewangelizacyjnego głoszenia nie pochodziła od ludzkich czy materialnych wpływów, lecz z mocy Boga i szczerości wiary i świadectwa życia głosicieli. «Wszelki bodziec, energia i oddanie ewangelizatorów pochodzą ze źródła, jakim jest miłość Boga wbudzona w naszych sercach przez dar Ducha Świętego» (Jan Paweł II).
Na początku XXI wieku Dobra Nowina nie dotarła jeszcze wszędzie ani nie jest tak silne jej oddziaływanie. Trzeba głosić nawrócenie i pokonywać wiele złych duchów.
A ci, którzy otrzymaliśmy, czy potrafimy docenić Dobrą Nowinę? Czy jesteśmy jej świadomi? Czy jesteśmy wdzięczni? Czujmy się posłani, bądźmy misjonarzami przynaglonymi do głoszenia, przede wszystkim, przykładem życia, a jeśli trzeba, to i słowem, aby Dobrej Nowiny nie zabrakło tym, których Bóg postawił na naszej drodze.
