Przeżywamy XXI niedzielę zwykłą w ciągu roku. W Ewangelii usłyszymy wyznanie Piotra, który na pytanie Jezusa: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?», odpowie: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego».
Dwie niedziele temu w historii o tym jak Piotr chodził po wodzie i nagle zaczął tonąć słyszeliśmy naganę Jezusa: «Czemu zwątpiłeś, małej wiary?» (Mt 14,31). Dzisiaj natomiast wyrzut przemienia się w pochwałę: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony» (Mt 16,17). Piotr jest błogosławiony, ponieważ otworzył swoje serce na Boże objawienie i uznał Jezusa Chrystusa za Syna Bożego, Zbawcę.
Do nas skierowane są te same pytania: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego? (...) A wy za kogo Mnie uważacie?» (Mt 16,13.15). My także w tym czy innym momencie musieliśmy odpowiedzieć kim dla na nas jest Jezus i za kogo Go uważamy. Od wiary przekazanej przez świadków (rodziców, katechetów, księży, nauczycieli, przyjaciół...) przeszliśmy do osobistej wiary w Jezusa Chrystusa, której staliśmy się świadkami, a cykl ten jest rdzeniem wiary chrześcijańskiej.
Pytanie Jezusa było nie tylko próbą zrobienia sondażu wśród uczniów na temat opinii, jakie między ludźmi krążyły o Nim. Mobilizuje ono do przyjrzenia się relacji z Nim. Każdy powinien zastanowić się, jakie miejsce zajmuje Zbawiciel w jego życiu.
Odpowiedź na pytanie zadane przez Jezusa nie była wcale ewidentna. Ewangelista Mateusz przytacza różne wypowiedzi, z których każda była błędna. Łatwiej było uznać, że zmartwychwstał któryś z proroków, niż dostrzec w Jezusie Mesjasza.
W czasach, o których mówi Ewangelia termin "Mesjasz" miał znaczenie głównie polityczne. Był utożsamiany z królem, pomazańcem Pańskim, który stanie na czele wojska, aby doprowadzić do wyzwolenia ludu wybranego. Z takim wyobrażeniem Mesjasza nie korespondował wizerunek Jezusa, pokornego Sługi Pańskiego.
Ewangelia wskazuje też na szczególną funkcję, jaka zostanie powierzona św. Piotrowi. Jest to kolejny etap formowania się wspólnoty Kościoła. Zatem pytanie Jezusa jest skierowane nie tylko do uczniów, ale należy w nim dostrzec również bezpośrednie zwrócenie się do Ojca. To On ma wskazać tego, na którym zostanie zbudowany Kościół.
Zbawiciel rozpoznał, że odpowiedź Piotra była pod natchnieniem Bożym właśnie ze względu na to, że ówczesne wyobrażenia o Mesjaszu nie uwzględniały w żaden sposób osoby Jezusa: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie» (Mt 16, 17).
Szymon staje się Piotrem - skałą. Historia z Ewangelii zawiera też przesłanie, że szukanie w Bogu, w Jezusie siły, wzmacnia wiarę. Staje się ona wtedy silna jak skała, ponieważ jej fundamentem jest Chrystus - skała. Wyznanie Piotra nie jest tylko stwierdzeniem faktu, lecz jest wyznaniem chrześcijańskiej wiary.
Dzisiaj każdemu, kto opowiada się za Chrystusem, zadaje On pytanie, jakie zadał uczniom pod Cezareą Filipową: «za kogo mnie uważacie?» Nie można przejść przez życie nie udzielając sobie nigdy na nie odpowiedzi.
