XXXII Niedziela Zwykła

06/11/2016 10:08
XXXII Niedziela Zwykła

Od czasu do czasu zdarza nam się zobaczyć własną twarz w lustrze. Jak reagujemy na ten widok? Czy jesteśmy zadowoleni? A może odczuwamy rozczarowanie i żal?

To nie ten nos, ślady przemijającej młodości? Stąd pojawia się pragnienie, aby udoskonalić swą twarz. Choć operacje plastyczne kosztują majątek, to jednak tysiące ludzi w ten sposób poprawia swój wizerunek.

Pan Bóg stworzył nas z duszą i ciałem. Dusza jest nieśmiertelna, a ciało śmiertelne. Dlatego też właśnie z ciałem mamy najwięcej problemów. Często nie lubimy swego ciała. Ono choruje, starzeje się, umiera. Często wydaje się, że przeszkadza w naszym życiu duchowym. Być może dlatego człowiek ma problemy z przyjęciem prawdy o zmartwychwstaniu ciała. Bo po co przywracać do życia ciało, czy dusza nie wystarczy do życia wiecznego?

Każdy z nas jest stworzony przez Boga jako całość złożona z duszy i ciała. Nasze ciało, pomimo że słabe, jest dla Boga bezcenne. Dzięki duszy w nim zawartej jest ono "świątynią Ducha Świętego" (1Kor 6,19). Święty Jan napisał: "Słowo stało się ciałem"(J 1,14). Jezus Chrystus przyszedł na świat w ludzkim ciele. Przez to podkreślił godność naszego ciała. A gdy zmartwychwstał, powrócił do życia z duszą i ciałem. Posiadał ciało uwielbione, takie będą nasze ciała po zmartwychwstaniu.

Dusza ludzka po śmierci, przebywając już w chwale nieba, oczekuje na dzień zmartwychwstania ciała. Wtedy połączy się z ciałem uwielbionym. Znowu będą całością. Wtedy spełni się wola Boga w stosunku do każdego z nas. On pragnie, abyśmy żyli wiecznie z duszą i ciałem.

 























statystyka
+ Parafia Rzymsko-Katolicka pw. św. Jana Chrzciciela w Radomiu / Fara.Radom.pl