ks. Tadeusz Wójcik

Ur. 16 listopada 1935 roku. Uczęszczał do liceum Władysława Syrokomli. Prefektami jego byli ks. Władysław Rączkiewicz i ks. Stanisław Myśliwiec. W 1953 roku wstąpił do Seminarium Duchownego w Sandomierzu. Z powodu młodego wieku musiał jako diakon czekać na święcenia kapłańskie obsługując szkoły w Przedborzu. Święcenia kapłańskie przyjął w Sandomierzu 14 grudnia 1958 roku z rąk ks. bp Piotr Gołębiowskiego i został skierowany do pracy w Przedborzu. Następnie pracował w parafii pw. św. Michała Archanioła w Ostrowcu Świętokrzyskim, a po czterech latach pracy w 1963 roku został przeniesiony do Iłży.

W styczniu 1964 roku starał się bezskutecznie o zgodę na pracę misyjną w Brazylii. Rok później zgłosił się dobrowolnie do pracy w parafii Wierzbica. W miejscowości tej, komunistyczne władze, odprowadziły do powstania samodzielnej parafii, nie uznającej zwierzchnictwa biskupa. Jego pracę, w tej wyjątkowo trudnej parafii, wysoko ocenił bp Gołębiewski, który w 1967 roku skierował go na studia specjalistyczne na KUL. W 1968 roku czasowo zastępował chorego proboszcza w parafii Lipsko. 25 czerwca 1971 roku ukończył studia uzyskując tytuł magistra Filozofii Chrześcijańskiej i w sierpniu rozpoczął pracę jako wikariusz w radomskiej Farze.

Po krótkim pobycie w Radomiu w 1972 roku przeniósł się do Sandomierza, gdzie został jednym z najbliższych współpracowników bp Gołębiowskiego. Został referentem ds. finansowych Kurii Diecezjalnej. W tym samym roku jako profesor podjął wykłady Filozofii Przyrody w Wyższym Seminarium Duchownym. W 1973 roku został członkiem Diecezjalnej Komisji Sztuki Kościelnej. Kierował remontami i przebudową budynków administrowanych przez Kurię, w tym pałacu biskupiego. Był także kapelanem bp Gołębiowskiego.

Po śmierci bp Piotra Gołębiowskiego w 1980 roku był inicjatorem rozpoczęcia jego procesu beatyfikacyjnego.

W 1981 roku został proboszczem w parafii Skaryszew koło Radomia i dziekanem podmiejskiego dekanatu radomskiego. Wybudował 3 kaplice dojazdowe w: Kłonówku, Modrzejowicach i Makowcu. Z upoważnienie bp Edwarda Materskiego reprezentował go podczas procesu uczestników strajku po wprowadzeniu stanu wojennego.

W 1983 roku podjął starania o budowę nowej plebani. Napotkał tu na zdecydowany opór władz, pragnących na ziemi kościelnej postawić szkołę. W tej sytuacji, wspólnie z parafianami, na spornym terenie postawił 27 dużych krzyży, które w Wielki Piątek w 1983 roku poświęcił bp Materski. Jego nieustępliwość sprowadziła na niego latem 1983 roku zmasowany atak reżimowej prasy. W październiku z jego inspiracji rodzice zawiesili krzyże w klasach lekcyjnych, co stało się nowym powodem rozdrażnienia władz. Ostatecznie w czerwcu 1984 roku władze wydały zgodę na budowę plebani, w zamian za przekazanie części ziemi plebańskiej pod budowę szkoły.

Ks. Tadeusz Wójcik zmarł 2 września 1990 roku w Skaryszewie. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 4 wrześnie pod przewodnictwem ks. bp Edwarda Materskiego. Spoczął w grobie proboszczów Skarszewskich.